One person, one vote. Zo kiest onze Tweede Kamer haar nieuwe voorzitter. En als er niemand een volledige meerderheid heeft, dan volgt ‘gewoon’ een nieuwe ronde. In theorie kan er op deze manier een voorzitter gekozen worden die 2 stemmen meer heeft dan de andere kandidaten. Een nieuwe voorzitter waarvan 49% van de kamer liever een andere kandidaat had gezien. En dat kan anders.
Met onze tool ConsensIQ dragen we bij aan diepere dialoog en betere beslissingen. Door deze andere manier van met elkaar praten en samen keuzes maken, worden uitkomsten breder gedragen.
Hoe anders zouden wij de verkiezing van de voorzitter van de Tweede Kamer dan gedaan hebben? Nou zo:
Zaai twijfel. Oogst nuance.
In de traditionele manier van stemmen word je gedwongen om zwart-wit te denken. Slechts één optie kan de juiste zijn. Maar laten we eerlijk zijn: niet iedereen weet altijd alles zeker. Door ruimte te geven aan twijfel, verdiep je de dialoog en kom je uiteindelijk tot een meer afgewogen keuze.
Daarom geeft ConsensIQ deelnemers de mogelijkheid om hun stem te spreiden: in plaats van één stem, krijg je 100 punten op je teller. Weet je het (bijna) zeker, dan zet je alles op die ene kandidaat. Maar durf je toe te geven dat je er nog niet helemaal uit bent, dan kun je dat laten zien. Het is precies dát, dat de keuze van de voorzitter (en eigenlijk ieder debat) naar een diepere afweging zou brengen.
Voor de belangstellenden: eerder deden we een leuk experiment rond de Tweede Kamer Verkiezingen. Zie daarvoor de links onderaan deze blog.
Draag de draaikonten op handen.
Lang geleden werd Wouter Bos (toen lijsttrekker van de PvdA) verweten een draaikont te zijn, omdat hij zijn mening herzag. Het kostte hem de verkiezingswinst. En in zijn algemeenheid wordt in de politiek (en daar buiten) je mening herzien gezien als zwakte.
We zijn ook geneigd om altijd de kortste route te kiezen naar een beslissing. De vraag is of die route ook altijd leidt naar de beste beslissing. Met ConsensIQ stimuleren wij voortschrijdend inzicht: een stemming is bij ons geen momentopname, maar een stap in een proces. Deelnemers kunnen hun stem(verdeling) voortdurend aanpassen; omdat ze overtuigd raken door een fris argument, omdat ze nieuwe informatie krijgen of omdat ze besluiten mee te buigen met de groep.
De tool houdt de stemming open, zo lang als nodig is. Zo sta je dus het proces toe en maak je inzichtelijk hoe meningen fluctueren. Zo voorkom je dat mensen star vast houden aan hun oorspronkelijke standpunt.
En dan is het grappige dat de kortste route niet altijd de snelste blijkt te zijn. Het hele debat duurde nu vele uren. Goede kans dat het via de omweg veel sneller klaar was geweest.
Verliezers kunnen ook zoet zijn.
In de meeste debatten en beslisprocessen zijn er mensen die zich winnaar voelen en deelnemers die (al dan niet zure) verliezers zijn. Het is niet moeilijk je voor te stellen hoe die verliezers zullen kijken naar Vera Bergkamp; en hoe Vera Bergkamp dus begint met een verstoorde relatie met een deel van de kamer.
Met ConsensIQ voorkom je dat je een middelvinger op steekt naar degene die zijn favoriete optie af ziet vallen. Want diegene heeft alle kans gehad om zijn standpunt te verdedigen en om eventueel zielen te winnen (zie ook: draaikonten).
Maar belangrijker nog: in het proces van ConsensIQ blijft je mee praten, ook als jouw favoriet af valt. Je krijgt namelijk je punten terug op je teller en mag die weer verdelen over de resterende kandidaten. Zo kun je in ieder geval je nummer twee steunen of voorkomen dat die ene het wint.
Op deze manier blijft iedereen van begin tot einde betrokken bij het proces, voelen alle gespreksdeelnemers zich serieus genomen en zal iedereen dus meer achter de uiteindelijke beslissing staan; zelfs als het niet je vooraf gedroomede uitkomst is.
