YOM (Your Open Metaverse) organiseert maandelijkse rondetafelgesprekken met mensen die een nieuwe wereld willen verkennen: de metaverse. Voor de eerste bijeenkomst in deze reeks kwamen 30 mensen samen in Spatial voor een paneldialoog over de economische kant van de metaverse. Wij - Rick en Jan-Jaap - vonden het een leuk experiment én delen graag een aantal leerpunten en observaties.
Vanuit het perspectief van de moderator (Rick)
"Om te beginnen zijn de meeste regels van goede moderatie ook online nog steeds van toepassing; net zoals het DNA van een geslaagd panel in principe hetzelfde is voor fysieke en online evenementen.
Bijeenkomen in de metaverse brengt nieuwe uitdagingen met zich mee, maar ik wil allereerst benadrukken dat de algehele ervaring behoorlijk echt aanvoelt. De overstap van een typische Zoom-vergadering naar Spatial voelt als de overstap van een plat beeldscherm naar een echte ruimte. Zo is het verbazingwekkend dat er 3D-objecten, foto's en andere bestanden rondzweven. Dankzij deze functies kunnen organisatoren en sprekers hun boodschap op talloze nieuwe manieren illustreren.
Ook de meervoudige projectieschermen kunnen presentaties verbeteren, vooral als je elk scherm een aparte functie geeft. Helaas staat je avatar steeds voor je, en dat heeft een keerzijde. Als je je publiek wilt aankijken terwijl je vanaf het podium presenteert (natuurlijk wil je dat: wie zou willen dat zijn moderator de groep letterlijk de rug toekeert?), dan kijk je dus ineens naar de achterkant van het neergelaten scherm. We merkten dat het publiek jouw avatar blijft zien alsof er niets is gebeurd, maar jij bent op dat moment niet meer in staat om je deelnemers te observeren.
Mijn grootste probleem was dat ik niet kon zien wie er sprak. Je ziet de meeste avatars tijdens de vergadering wel wat bewegen, maar je weet niet wie het zijn en of ze opzettelijk bewegen. Met andere woorden, er is overal afleiding, maar waar is Wally? Alleen ‘frontbenchers’ die wild bewegen trokken mijn aandacht. Zelfs met slechts 25% van de virtuele zaalcapaciteit gevuld, kun je nauwelijks verder kijken dan de voorste rijen. Dit komt neer op modereren terwijl je geblinddoekt bent. Het is dus anoniemer dan een typische Zoom-vergadering.
Ik miste zo bijvoorbeeld het verleiden van de archetypische introverte ‘backbencher’ of ‘crossbencher’ om hun genuanceerde inzichten toe te voegen. (Let wel: ik werkte op een gewone laptop. Het zou kunnen dat het dragen van VR-apparatuur je dieper zou onderdompelen in het evenement. En wat dacht je van augmented reality-functies waarmee je knuffels, high fives en boksen kunt geven aan sprekers en deelnemers?).
Ongeveer de helft van de deelnemers was uitgerust met VR headsets Dit brengt een andere uitdaging met zich mee: de gezichten van hun avatars zijn statisch. De gewone laptop/smartphone/tablet gebruikers zijn beter herkenbaar, doordat hun eigen video's boven hun avatars zweven.
Gebruikersnamen zijn er ook, maar de lettertypes moeten veel leesbaarder worden om nuttig te zijn. Nu moet je elke deelnemer vragen zijn naam te noemen voor hij spreekt. Andersom, om deelnemers aan te spreken zit je opgescheept met "jij, ja jij, blonde dame op de tweede rij".
Mijn les: zoals online bijeenkomsten vereisen dat je directiever modereert dan fysieke gelegenheden, vereisen metaverse evenementen een vergelijkbare sprong. Dus om dit schijnbaar stuurloze schip te besturen, moet je overgaan van directief naar ronduit autocratisch modereren? Ik sta er nog ambivalent tegenover: omdat je nog steeds de baas bent over de sfeer, moet je de sessie zowel duidelijk als uitnodigend maken."
Door de ogen van de deelnemer (Jan-Jaap)
"Zoals we geleerd hebben van de omslag naar online bijeenkomsten, is het moeilijker om een echte connectie te maken als je niet fysiek samen bent.
Allereerst voelde ik me behoorlijk eenzaam, ook al worden de avatars verondersteld je een gevoel van samenzijn te geven. Wat niet helpt is dat je geen gezichten kunt zien, er is geen lichaamstaal om te lezen en - meer in het algemeen - er is geen bepaalde sfeer die je in staat stelt om de ontmoeting te lezen. Dit zou het eerste moeten zijn waar we ons op moeten richten, bij het doorontwikkelen van platforms zoals Spatial en bij het ontwerpen van events in de metaverse.
Een ander vervelend punt is dat je niet kunt zien wie er aan het woord is. Het is moeilijk te zien welk pannellid de microfoon heeft, dus je voelt je een beetje verloren. De huidige status van de metaverse is alsof je naar de radio luistert, terwijl je wordt afgeleid door niet-gerelateerde visuals.
Tenslotte ben ik één van die deelnemers die zich wil uitdrukken en aan de dialoog wil deelnemen. Dit is erg moeilijk, om twee redenen. Ten eerste, je arm omhoog doen is een optie, maar hij blijft maar een seconde omhoog. Je moet dus als een bezetene op de toets blijven drukken om de aandacht te trekken. Maar nog belangrijker: als je de microfoon krijgt, heb je geen idee of je boodschap/vraag overkomt. Je ziet de gezichten van de moderator of de sprekers niet en je mist het geroezemoes in de zaal van mede-deelnemers die het (on)eens zijn.
Conclusie (Rick en Jan-Jaap)
De metaverse lijkt een enorme potentie te hebben voor het organiseren van bijeenkomsten. Toch valt er nog veel te winnen als het er om gaat mensen echt te betrekken, te laten interacteren en te verbinden. Volgens ons liggen er genoeg technische oplossingen klaar om dergelijke bijeenkomsten te verrijken. Gaandeweg zullen we leren en groeien. Voor nu willen we u alvast ons verlanglijstje voor de nabije toekomst meegeven:
• Een chat voor de deelnemers om tijdens de bijeenkomst met elkaar te communiceren. Of misschien zelfs de optie om 'in elkaars oor te fluisteren'.
• Zichtbare namen van deelnemers.
• Een spotlight op de deelnemer die op dat moment aan het woord is. Of misschien zelfs een zeepkistoptie voor deelnemers om visueel te worden uitgelicht in de ruimte.
• Mogelijkheid om 3D objecten te tonen.
• Een functie waarmee de moderator deelnemers in kleinere groepen kan 'dirigeren', wanneer hij dat nodig acht.
• Hoe zou het zijn om alle deelnemers (met of zonder VR uitrusting) toe te staan hun stemming te tonen? Avatars met sterke gezichtsuitdrukkingen en houdingen zouden 3D-meetings menselijker maken.
Waarschijnlijk zal de lijst in de loop der tijd nog langer worden. Hoe dan ook, we kijken er erg naar uit om de metaverse verder te verkennen én vorm te geven. We hopen je daar een keer te zien.
Rick van der Kleij
Jan-Jaap In der Maur
